Przewoźnicy kolejowi, którzy zamierzają wykonywać przewozy na terytorium danego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego, zobowiązani są do posiadania ochrony ubezpieczeniowej na warunkach przewidzianych w przepisach ustanowionych przez te państwa. Państwa europejskie mają swobodę w stanowieniu warunków dotyczących ubezpieczenia, które powinni posiadać przewoźnicy kolejowi.
W polskim prawie minimalną sumę gwarancyjną ubezpieczenia w odniesieniu do jednego zdarzenia i wszystkich zdarzeń, których skutki są objęte umową ubezpieczenia, określono jako równowartość w złotych kwoty 2,5 mln euro. Wartość w złotych ustalana jest przy zastosowaniu kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa ubezpieczenia została zawarta.
Znacznie wyższe sumy gwarancyjne obowiązują w Wielkiej Brytanii i Francji. W pierwszym z wymienionych państw wymagana suma gwarancyjna ubezpieczenia ustalona została w wysokości 155 milionów funtów (ok. 188 mln euro) dla wszystkich przewoźników kolejowych. Ochrona ubezpieczeniowa powinna obejmować zdarzenia zaistniałe w okresie ubezpieczenia, natomiast możliwość wypłaty odszkodowania w maksymalnej wysokości powinna być dostępna co najmniej dwa razy w okresie ubezpieczenia. Z kolei we Francji wymagana suma gwarancyjna ubezpieczenia wynosi 45 mln euro na jedno i wszystkie zdarzenia rocznie dla transportu pasażerskiego. Wykonywanie przewozów towarowych wymaga zawarcia umowy ubezpieczenia z sumą gwarancyjną w wysokości 10 mln euro na jedno i wszystkie zdarzenia w przypadku przewoźników wykonujących pracę przewozową w wymiarze mniejszym niż 500 mln tonokilometrów rocznie oraz 25 mln euro na jedno i wszystkie zdarzenia dla przewoźników wykonujących pracę przewozową w wymiarze większym niż 500 mln tonokilometrów rocznie. W przypadku świadczenia usługi trakcyjnej minimalna suma gwarancyjna wynosi 10 mln euro na jedno i wszystkie zdarzenia rocznie.
Szwecja ustaliła minimalną wartość sumy gwarancyjnej, która wynosi 300 mln koron szwedzkich (ok. 26 mln euro). W Austrii przewoźnicy muszą posiadać polisę z sumą gwarancyjną w wysokości co najmniej 10,5 mln euro z ograniczeniem wypłaty odszkodowania do podwójnej wysokości sumy gwarancyjnej.
W Grecji minimalna wysokość sumy gwarancyjnej zależy od rodzaju wyrządzonej szkody. Suma gwarancyjna w odniesieniu do szkody na mieniu osób i podmiotów trzecich, niezależnie od liczby poszkodowanych, powinna wynosić co najmniej 20 tysięcy euro w przypadku każdego zdarzenia. W odniesieniu do szkód polegających na uszkodzeniu ciała lub śmierci osób trzecich, minimalna suma gwarancyjna w stosunku do każdej poszkodowanej osoby wynosi 200 tysięcy euro, natomiast w przypadku osób poszkodowanych w wypadku zbiorowym suma gwarancyjna wzrasta aż do miliona euro. Suma gwarancyjna skumulowanej odpowiedzialności powinna wynosić co najmniej 5 milionów euro.
Niższe co do wartości w stosunku do polskich przepisów są wymagania obowiązujące w Rumunii i Bułgarii. Prawo bułgarskie wymaga posiadania polisy na sumę gwarancyjną w wysokości 500 tys. lewów (ok. 255 tys. euro) na jedno i 2 mln lewów (ok. 1,2 mln euro) na wszystkie zdarzenia rocznie. Przewoźnicy pasażerscy zobowiązani są również do przedstawienia, oprócz standardowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, specjalnej polisy ubezpieczenia od wypadków pasażerów w transporcie publicznym. Minimalna suma gwarancyjna dla każdego „wypadku” pasażera w transporcie publicznym wynosi 50 tys. lewów (ponad 25 tys. euro).
W Rumunii minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia w transporcie pasażerskim wynosi 500 tys. euro na jedno i wszystkie zdarzenia wraz z odpowiednimi sublimitami obowiązującymi w przypadku szkody poniesionej przez ubezpieczonego pasażera oraz inne podmioty trzecie. W transporcie towarów wymagana minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przewoźnika wynosi 100 tys. euro na jedno i wszystkie zdarzenia w przypadku ubezpieczenia ładunku oraz 100 tys. euro na jedno i wszystkie zdarzenia w przypadku konieczności naprawienia szkody wyrządzonej podmiotom trzecim.
Na tle państw Europy Zachodniej i Południowej polskie prawo wydaje się stawiać przed przedsiębiorcami umiarkowane wymagania.
Zgodnie z art. 3 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/171 z dnia 4 lutego 2015 r. w sprawie niektórych aspektów procedury wydawania licencji przedsiębiorstwom kolejowym (Dz. Urz. UE. L Nr 29, str. 3) organ wydający licencje w danym państwie członkowskim lub zarządca infrastruktury może skontrolować, czy umowa ubezpieczenia z tytułu odpowiedzialności cywilnej zawarta przez przedsiębiorstwo kolejowe i zatwierdzona przez inne organy wydające licencje jest wystarczająca w tym danym państwie członkowskim. Jeżeli organ wydający licencje stwierdzi, że poziom pokrycia jest niewystarczający, może zażądać, aby przedsiębiorstwo kolejowe zawarło umowę dodatkowego ubezpieczenia.