Opinia SEIM-TSZ do kierunków rozwoju transportu intermodalnego

Opinia SEIM-TSZ do kierunków rozwoju transportu intermodalnego

Stowarzyszenie Ekspertów i Menedżerów Transportu Szynowego skierowało do Andrzeja Bittela, sekretarza stanu w Ministerstwie Infrastruktury odpowiedzialnego za kolej, opinię do dokumentu kierunki rozwoju transportu intermodalnego do roku 2030, z perspektywą do roku 2040. Według Stowarzyszenia treść dokumentu nie jest adekwatna do jego tytułu.

Jak zauważa Stowarzyszenie zgodnie z przytoczoną przez autorów dokumentu definicją, transport intermodalny oznacza przewóz towaru w jednej i tej samej jednostce ładunkowej z wykorzystaniem dwóch lub więcej gałęzi transportu bez przeładunku samego towaru przy zmianie gałęzi transportu. A zatem przykładowo do transportu intermodalnego można im należy zaliczyć zarówno przewóz kontenerów statkami i transportem kolejowym mamy wówczas do czynienia z transportem intermodalnym jak również przewóz kontenerów statkami morskimi i transportem samochodowym wtedy również mamy do czynienia z transportem intermodalnym. Natomiast treść konsultowanego dokumentu dotyczy w zasadzie w całości kolejowego transportu intermodalnego i tak też powinien brzmieć tytuł tego dokumentu.

– W dokumencie nie ma informacji o tym czy udział kolejowego transportu intermodalnego w całości transportu intermodalnego rośnie, pozostaje na tym samym poziomie czy też się obniża. Autorzy dokumentu informują jedynie, że rozmiary kolejowego transportu intermodalnego rosną z roku na rok – komentuje Józef Marek Kowalczyk, prezes SEIM-TSZ.

W czasie konsultacji w/w dokumentu, GUS opublikował specjalny rocznik statystyczny zatytułowany „Transport intermodalny w latach 2017-2019”.

– Wydawnictwo to zawiera bogate zestawienie statystyczne dotyczące całości transportu intermodalnego, a nie tylko kolejowego transportu intermodalnego. Z analizy danych wynika że w Polsce dominuje samochodowy transport intermodalny i na dodatek rozwija się najszybciej. Oznacza to, że kolejowy transport intermodalny rośnie co prawda nominalnie jednak nie zwiększa swojego udziału w całym rynku przewozów intermodalnych – dodaje Kowalczyk.

Aby zapewnić do roku 2030 i w perspektywie do roku 2040 wzrost udziału kolejowego transportu intermodalnego w całości rynku transportu intermodalnego Stowarzyszenie przedstawiło swoje propozycje.

Według Stowarzyszenia należy znieść całkowicie dla operatorów pociągów intermodalnych opłaty za korzystanie z infrastruktury kolejowej. Decyzja w tym zakresie musi mieć rangę przepisu ustawowego

– Przewoźnicy kolejowi aby podjąć decyzję o zakupach taboru do przewozów intermodalnych, który zamortyzuje się po co najmniej 20 latach eksploatacji muszą mieć zachęć do takiej decyzji inwestycyjnych i stabilne warunki realizacji przewozów. Zachętą będzie zwolnienie z opłaty za korzystanie z infrastruktury kolejowej ze stabilne warunki ma zapewnić przepis ustawowy – ocenia prezes SEIM-TSZ.

Według Stowarzyszenia należy także rozbudować infrastrukturę kolejową w portach morskich do przepustowości zapewniającej wywóz pociągami co najmniej 75% całej ilości kontenerów dowożonych i wywożonych  z portów. Należy także rozbudować sieć intermodalnych centrów logistycznych przy głównych aglomeracjach miejskich (przykładowo Warszawa nie ma takiego centrum) oraz na głównych przejściach granicznych, w pierwszej kolejności na wschodniej granicy Polski na styku torów 1435/1520 milimetrów.

Stowarzyszenie proponuje również budowę systemu umożliwiającego masowy przewóz naczep samochodowych, co pozwoli rozpocząć przejmowanie przez kolei przewozów ładunków spaletyzowanych.

– Ten system transportowy powinien obejmować utworzenie miejsc koncentracji ładunków w paletach, urządzenia do załadunku i zdejmowania naczep samochodowych z wagonów i przeładunku ich na ciągniki samochodowe oraz park specjalistycznych platform wagonowych – wylicza Stowarzyszenie.

Według Stowarzyszenia Ekspertów i Menedżerów Transportu Szynowego należy zapewnić dla zarządców intermodalnych centrów logistycznych dofinansowanie kosztów i ich utrzymania poprzez zagwarantowanie pokrycia kosztów utrzymania infrastruktury kolejowej w tych centrach logistycznych.