Parowozownia Wolsztyn zapoczątkowała akcję zbierania funduszy na przywrócenie do ruchu parowozu Tr5-65. Jest to jedyna zachowana lokomotywa tej serii.
Lokomotywa od 2010 roku nie jest sprawna i wymaga przeprowadzenia naprawy P5 (w dawnym nazewnictwie: naprawy głównej). W tym momencie kocioł lokomotywy przygotowywany jest do wykonania rewizji wewnętrznej. Cała lokomotywa zostanie wysłana na naprawę do specjalistycznego zakładu zajmującego się kompleksowymi naprawami parowozów.
Aktualnie w naprawie znajdują się dwa parowozy: Pt47-65 – wysłany do Czech na rewizję kotła oraz Ol49-59 naprawiany przez firmę ZUT Wągrowiec. Parowóz Ol49-69 oczekuje na naprawę, trwają prace przygotowawcze.
Remont jednego parowozu to wydatek kilku milionów złotych. W tym przypadku Parowozownia chciałaby zebrać 3 mln zł.
Bez Państwa pomocy nie jesteśmy w stanie odbudować wszystkich lokomotyw – podkreśla Parowozownia Wolsztyn
Stacjonujący w Parowozowni parowóz Tr5-65 wyprodukowany ponad 100 lat temu w 1921r. Zbudowana została w fabryce Orenstein & Koppel w Berlinie o maksymalnej prędkości 70km/h, ostatni raz pod parą była w czerwcu 2010 roku.
Pomimo wymaganej bardzo kosztownej naprawy głównej P5, jest to maszyna w stosunkowo dobrym stanie – dodaje Parowozownia Wolsztyn.
Parowozownia Wolsztyn jest ostatnią czynną parowozownią na świecie, która obsługuje planowe przewozy pasażerskie trakcją parową na normalnym torze. Nie jest to muzeum czy skansen, ale przepełniony XIX-wiecznym duchem pary „zwykły” zakład pracy. Parowozownia posiada około 20 parowozów różnych serii, wśród których najciekawszymi są: najstarszy, używany po wojnie w hucie Szczecin bezogniowy parowóz TKb b4 z 1912 r., znany z filmów „Pianista” czy „Miasto z morza” Ok1-359 z 1917 r., trzycylindrowy Ty1-76 z 1919 r., najstarszy parowóz produkcji polskiej Ok22-31 z 1929r. oraz najszybszy, bo rozwijający niegdyś prędkość 130 km/h, Pm36-2 zwany „Piękną Heleną” z 1937 r.
