Stacja Muzeum w Warszawie otworzyła oferty w przetargu trzech lokomotyw parowych ze swoich zbiorów: TKz 211, Tr6-39 i Tr203-451. Wszystkie propozycje zmieściły się w zaplanowanym budżecie.
Przetarg podzielony był na trzy zadania
Na realizację zadania nr 1 dotyczącego prac zabezpieczających parowóz TKz 211, Stacja Muzeum przeznaczyła 247 414,5 zł brutto.
Oferty złożyli:
- Firma PAT-POL z Aleksandrowa Kuj. – 221 400 zł brutto
- Firma Techservice z Łodzi – 210 699 zł brutto
Na realizację zadania nr 2 obejmującego prace przy lokomotywie parowej Tr6-3 zaplanowano budżet w wysokości 237 574,5 zł brutto.
Oferty złożyli:
- Firma PAT-POL z Aleksandrowa Kuj. – 246 tys. zł brutto
- Firma Techservice z Łodzi – 210 699 zł brutto
Na realizację zadania nr 3 dotyczącego prac zabezpieczających parowóz Tr203-451, Stacja Muzeum przeznaczyła 237 574,5 zł brutto.
Oferty złożyli:
- Firma PAT-POL z Aleksandrowa Kuj. – 246 tys. zł brutto
- Firma Techservice z Łodzi. – 210 699 zł brutto
Wykonawcy zgodnie udzielili 4 letniej gwarancji a termin realizacji zamówienia określili na 120 dni.
Przy wyborze wykonawcy Stacja Muzeum weźmie pod uwagę trzy kryteria: okres gwarancji – waga: 30 pkt, termin realizacji zamówienia – waga 10 pkt oraz Cena – waga 60 pkt.
Prace przy lokomotywach mają polegać m.in. na piaskowaniu, uzupełnieniu brakującego poszycia, konserwacji budek maszynisty, skrzyni węglowej i tendrów, zabezpieczeniu antykorozyjnym, naniesieniu warstw malarskich zgodnych z oryginalną malaturą oraz zabezpieczeniu warstwą antygraffiti.
Lokomotywa parowa Tr6-39 zbudowana została w 1923 r. w zakładach Linke Hofmann Lauchhammer AG, Breslau (Wrocław). Parowóz pruskiego pochodzenia, znany jako G8² (oznaczenie serii DRG 5620-29 ), budowany w latach 1919-26 przez firmy: Henschel & Sohn (Cassel), A. Jung (Jungenthal), Linke Hofmann (Breslau), F, Krupp (Essen) i AEG (Berlin). Wyposażony w silnik dwucylindrowy swym wyglądem przypominał typ G8³ z silnikiem bliźniaczym trzycylindrowym (występujący na PKP jako seria Tr3). Obie konstrukcje były blisko spokrewnione z pruskim parowozem G12 (znanym również na PKP pod oznaczeniem serii Ty1), stanowiąc wariant lokomotywy wyposażonej w cztery zestawy kołowe napędne i ze skróconym o jedno dzwono walczakiem kotła. Po 1945 r. PKP przejęły 52 egzemplarze, które opatrzono mianem serii Tr6. Zostały one zgrupowane w DOKP Wrocław, gdzie pełniły służbę do początku lat 70-tych w parowozowniach: Kamieniec Ząbkowicki, Miłkowice, Jelenia Góra, Węgliniec i Kłodzko. Lokomotywa muzealna Tr6-39 (oznaczenie DRG 56 2795) zakończyła pracę w Węglińcu, skreślona z inwentarza PKP 19.01.1972 r.
Lokomotywa parowa Tr203-451 zbudowana była w 1945 r. w zakładach Lima Locomotive Works (USA). Lokomotywa reprezentuje amerykański typ wojenny S160 Consolidation, budowany w latach 1942-45 w liczbie 2121 egzemplarzy przez wytwórnie: Lima Locomotive Works, American Locomotiwe Company i The Baldwin Locomotive Works. Przygotowany do warunków europejskich projekt przewidywał budowę uniwersalnej lokomotywy, z zachowaniem górnej granicy osiowego obciążenia 16 t, przystosowanej do brytyjskiej skrajni taboru oraz podstawowych prześwitów toru: 1435, 1524 lub 1676 mm. Poczynając od 1942 r. część lokomotyw przewieziono drogą morską do Wielkiej Brytanii, skąd zgodnie z planem inwazji w Normandii przerzucono je na teren Francji. Do Polski trafiło 75 egzemplarzy tych lokomotyw w ramach dostaw UNRRA i zostało oznaczonych jako seria Tr201 oraz 500 z zakupów demobilowych, które otrzymały oznaczenie Tr203. Parowozy Tr203 były powszechne we wszystkich parowozowniach, pracując w obsłudze pociągów osobowych i towarowych oraz przede wszystkim na manewrach. Kilka maszyn zostało sprzedanych do przemysłu. Wśród nich znalazła się lokomotywa Tr203-451, która rozpoczęła służbę w parowozowni Rybnik, zakończyła ją w Nasielsku. Po skreśleniu z inwentarza PKP (w dniu 7.10.1974 r.) odstąpiono ją ZNTK w Pruszkowie, skąd w kwietniu 1977 r. przekazano do ZNTK Wrocław, gdzie pracowała do września 1982 r.
